Soms lijkt het als de dag tot een einde komt alsof het niet meer uitmaakt wat we doen. Niet meer uitmaakt hoe we voor onszelf zorgen en hoe voor de ander zorgen. Maar het maakt wel uit. Elk moment maakt uit. En hoe fijn als je met een lekker gevoel onder de wol kunt kruipen. Iemand leerde me laatst iets moois. Om op het moment dat je hoofd ’s avonds je kussen raakt, het leven volledig los te laten. Om vervolgens de volgende dag opnieuw geboren te worden.

Ik merk het aan mezelf. In de avond word ik wat luier. Geef ik toe aan gedrag en gewoonten waar ik mezelf overdag juist van weg probeer te houden. Dat is op zich helemaal oké maar ik wil het anders. Ik wil mezelf eraan herinneren dat elk moment telt. En dat ik op ieder moment van de dag kan creëren. Op ieder moment van de dag liefdevol kan zijn voor mezelf – en voor de ander.

Het zijn de kleine dingen. Zoals ’s avonds je telefoon wegleggen. Niet eindeloos verveeld scrollen door je timeline. Maar even een stukje te gaan wandelen na het avondeten. Een poging te doen tot dat ene boek lezen – al zijn het maar een paar bladzijden. Op te schrijven wat je dankbaar maakt voor deze dag en welke kleine en grote successen je hebt behaald. Vooral dat laatste vergeten we vaak zo snel. En dat is zonde. We mogen er vaker stil bij staan.

De kleine dingen zoals aan hem vragen hoe zijn dag was. Of aan haar. Niet samen verveeld voor de televisie zitten maar contact met elkaar maken. Kijken waar de ander behoefte aan heeft. Zien dat de ander moe is en je schouder aanbieden. Zien dat de ander een mooie dag heeft gehad en naar de details vragen. De dag afsluiten met een heerlijke massage.

Want weet je het nog toen je klein was? En de avond een mooi ritueel was? De perfecte afsluiter voor de dag. Er werd een boekje voorgelezen, misschien nog een kort dansje gedaan om je extra moe te maken. Er werd gedoucht, de haren gekamd, de tanden gepoetst. De lichten gedimd en de dag vaarwel gezegd.

We mogen het vaker doen in de avond. De tijd nemen voor onszelf. Voor de ander. Even unwinden en de boel de boel te laten. Zien dat we genoeg hebben gedaan. Dat het oké is en dat er gerust en genoten mag worden. Of verwerkt mag worden.

Iemand leerde me laatst iets moois. Om op het moment dat je hoofd ’s avonds je kussen raakt, het leven volledig los te laten. Om vervolgens de volgende dag opnieuw geboren te worden.

Morgen weer een dag. Morgen weer een Lach.